මාධ්‍යවේදිනිය සිය හැදුනුම්පත ඉරා ගසා ජනඝාතනයට සහාය දෙන රොයිටර් පුවත් සේවය හෙළා දකියි!
වසර අටක් පුරා රොයිටර් පුවත් සේවයේ නිදහස් මාධ්‍යවේදිනියක ලෙස සේවය කළ වැලරි සින්ක්, ඊශ්‍රායල් ත්‍රස්ත රාජ්‍ය්‍ය විසින් ගසාහි ජනමාධ්‍යවේදීන් ඝාතනය වසං කිරීමේ රොයිටර් පුවත් සෙවයේ පිළිවෙත හෙළා දකිමින් ඉන් ඉවත් වී තිබේ. රොයිටර් පුවත් සේව පවත්වා ගෙන යන්නේ සංවර්ධනය වන රටවලට ජනමාධ්‍ය භාවිතය කියා දීමට වැඩමුලු පවා සංවිධානය කරන තොම්සන් පදනම විසිනි.
වැලරි සින්ක් විසින් තබන ලද සටහනෙහි සිංහල පරිවර්ථනයක් පහත පළවේ.
“පසුගිය වසර අට තුළ මම රොයිටර් පුවත් ඒජන්සියේ නිදහස් මාධ්‍යවේදිනියක ලෙස සේවය කර ඇත්තෙමි. ප්‍රේරි පළාත්වල ( ප්‍රේරී පළාත් යනු කැනේඩියානු පළාත් වන මැනිටෝබා, සස්කැච්වන් සහ ඇල්බර්ටා යන පළාත් වන අතර, ඒවායේ දකුණු ප්‍රදේශ සංලක්ෂිත විශාල තෘණ බිම් සහ තැනිතලා සඳහා නම් කර ඇත.) පුවත් ආවරණය කරන මගේ ඡායාරූප නිව්යෝර්ක් ටයිම්ස්, අල් ජසීරා සහ උතුරු ඇමරිකාව, ආසියාව, යුරෝපය සහ වෙනත් තැන්වල අනෙකුත් මාධ්‍ය ආයතන විසින් ප්‍රකාශයට පත් කර ඇත. මේ අවස්ථාවේදී ගාසා තීරයේ මාධ්‍යවේදීන් 245 දෙනෙකු ක්‍රමානුකූලව ඝාතනය කිරීම සාධාරණීකරණය කිරීමට සහ සක්‍රීය කිරීමට රොයිටර්ස් දායක වූ ආකාරය සැලකිල්ලට ගෙන මට එය සමඟ සම්බන්ධතාවයක් පවත්වා ගැනීමට නොහැකි වී තිබේ. පලස්තීනයේ මගේ සගයන්ට මම අවම වශයෙන් මෙතරම් හෝ ගරු කළ යුතුය.
ගාසාහි ඝාතනය කළ ජනමාධ්‍යවෙිදීන් හතර දෙනා
අගෝස්තු 10 වන දින ගාසා නගරයේ දී ඊශ්‍රායලය අනස් අල්-ෂරීෆ් සහ සමස්ත අල්-ජසීරා කාර්ය මණ්ඩලය සමඟ ඝාතනය කළ විට, අල්-ෂරීෆ් හමාස් ක්‍රියාකාරිකයෙකු බවට ඊශ්‍රායලයේ සම්පූර්ණයෙන්ම පදනම් විරහිත ප්‍රකාශය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට රොයිටර්ස් තෝරා ගත්තේය.
මෙය රොයිටර් වැනි මාධ්‍ය ආයතන නිසි ලෙස පුනරුච්චාරණය කර ඇති අසංඛ්‍යාත බොරුවලින් එකකි. ඊශ්‍රායලයේ ප්‍රචාරණය දිගටම කරගෙන යාමට රොයිටර්ස් දක්වන කැමැත්ත ඔවුන්ගේම වාර්තාකරුවන් ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරයෙන් බේරී නැත. පසුගිය උදෑසනක නසාර් රෝහලට එල්ල වූ තවත් ප්‍රහාරයකින් මියගිය පුද්ගලයින් 20 දෙනා අතර රොයිටර් කැමරා ශිල්පී හොසාම් අල්-මස්රි ඇතුළු තවත් මාධ්‍යවේදීන් පස් දෙනෙක් ද වූහ. එය “ඩබල් ටැප්” ප්‍රහාරයක් ලෙස හැඳින්වෙන අතර, එහිදී ඊශ්‍රායලය පාසලක් හෝ රෝහලක් වැනි සිවිල් ඉලක්කයකට බෝම්බ හෙළයි; වෛද්‍යවරුන්, ගලවා ගැනීමේ කණ්ඩායම් සහ මාධ්‍යවේදීන් පැමිණෙන තෙක් බලා සිටී; පසුව නැවත පහර දෙයි.
මෙය සිදුවිය හැකි තත්වයන් නිර්මාණය කිරීම සම්බන්ධයෙන් බටහිර මාධ්‍ය සෘජුවම වගකිව යුතුය. ඩ්‍රොප් සයිට් නිවුස් හි ජෙරමි ස්කාහිල් පැවසූ පරිදි, “සෑම ප්‍රධාන මාධ්‍යයක්ම – නිව් යෝර්ක් ටයිම්ස් සිට වොෂින්ටන් පෝස්ට් දක්වා, ඒපී සිට රොයිටර් දක්වා – ඊශ්‍රායල ප්‍රචාරණය සඳහා වාහක පටියක් ලෙස සේවය කර ඇත. එය යුද අපරාධ වසං කිරීම සහ වින්දිතයින් අමානුෂික කිරීම, ඔවුන්ගේ සගයන් සහ සත්‍ය සහ සදාචාරාත්මක වාර්තාකරණය සඳහා ඔවුන්ගේ යැයි කියන කැපවීම අතහැර දැමීමකි.”
ඊශ්‍රායලයේ ජන සංහාරක ප්‍රබන්ධ නැවත නැවතත් පැවසීමෙන්, ඒවාට කිසිදු විශ්වසනීයත්වයක් තිබේද යන්න තීරණය නොකර – පුවත්පත් කලාවේ මූලික වගකීම හිතාමතාම අතහැර දමමින් – බටහිර මාධ්‍ය ආයතන විසින් පළමුවන ලෝක යුද්ධයේදී සහ කොරියාව, වියට්නාමය, ඇෆ්ගනිස්ථානය, යුගෝස්ලාවියාව සහ යුක්රේනය යන රටවල යුද්ධවලට වඩා කුඩා භූමි තීරුවක වසර දෙකක් තුළ වැඩි මාධ්‍යවේදීන් සංඛ්‍යාවක් ඝාතනය කිරීමට බඩ ලබා දී තිබේ. ඒ සමස්ත ජනගහනයක්ම කුසගින්නේ තැබීම, එහි දරුවන් ඉරා දැමීම සහ මිනිසුන් පණපිටින් පුළුස්සා දැමීම ගැන කිසිවක් නොකියා සිටින අතරය.
අනාස් අල්-ෂරීෆ්ගේ කෘතිය රොයිටර් සඳහා පුලිට්සර් ත්‍යාගයක් දිනා ගැනීම, ඊශ්‍රායල ආක්‍රමණික හමුදා ඔහුව හමාස් සහ ඉස්ලාමීය ජිහාඩ් සටන්කාමීන් බවට චෝදනා ලැබූ මාධ්‍යවේදීන්ගේ “පහර ලැයිස්තුවට” ඇතුළත් කළ විට, ඔහු ආරක්ෂා කිරීමට රොයටර්ස් ඊශ්‍රාලයට බල කළේ නැත. වර්ධනය වන සාගතය පිළිබඳව ඔහු කළ වාර්තාවකට අනුව ඔහු ඝාතනය කිරීමේ ඔවුන්ගේ අභිප්‍රාය පැහැදිලි කරන වීඩියෝවක් ඊශ්‍රායල හමුදා ප්‍රකාශකයෙකු පළ කිරීමෙන් පසු ඔහු ආරක්ෂාව සඳහා ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය වෙත ආයාචනා කළ විට, ඔහු ආරක්ෂා කිරීමට රොයිටරස් ඔවුන්ට බල කළේ නැත. සති කිහිපයකට පසු ඔහු දඩයම් කර මරා දැමූ විට ඔහුගේ මරණය අවංකව වාර්තා කිරීමට එය ඔවුන්ට බල කළේ නැත.
පසුගිය වසර අට තුළ මම රොයිටර් මා වෙත ගෙන ආ කාර්යය අගය කර ඇත්තෙමි. නමුත් මේ අවස්ථාවේදී මට මෙම මාධ්‍ය අවසර පත්‍රය පැළඳීම ගැඹුරු ලැජ්ජාවක් හා ශෝකයක් මිස වෙන කිසිවක් සිතාගත නොහැකිය. ගාසා තීරයේ මාධ්‍යවේදීන්ගේ – මෙතෙක් ජීවත් වූ නිර්භීතම සහ හොඳම – ධෛර්යය සහ පරිත්‍යාගයට ගෞරව කිරීම ආරම්භ කිරීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්දැයි මම නොදනිමි, නමුත් ඉදිරියට යන විට මට ලබා දිය හැකි ඕනෑම දායකත්වයක් එම මනසින් යොමු කරමි.”
