“එය අප්රේල් මාසයේ දීප්තිමත්, ශීතල දිනයක් වූ අතර, ඔරලෝසුවේ දහතුන වාදනය වෙමින් තිබිණ..” -ජෝර්ජ් ඕර්වෙල් [1984]
සමහර ඉරණම් ලියවී ඇත්තේ කඩවුණු පොරොන්දු මතය.
එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ 1977 මැතිවරණ ප්රකාශනය දෙමළ ජාතික ප්රශ්නයක් පවතින බව පිළිගත් අතර, එහි මූලික හේතු කිහිපයක් ද පෙන්වා දෙන ලදී. එම ප්රශ්නය දේශපාලනිකව විසඳීමට පොරොන්දු වූ එම ප්රකාශනය, ජාතික ආර්ථික සංවර්ධනය සහ දෙමළ කතා කරන ජනතාවගේ දුක්ගැනවිලි සාමකාමීව විසඳීම අතර පවතින අන්තර් සබඳතාවය ද අවධාරණය කළේය.
“..දෙමළ කතා කරන ජනතාව මුහුණ දෙන ගැටලු රාශියක් පවතින බව එක්සත් ජාතික පක්ෂය පිළිගනී. ඔවුන්ගේ ගැටලුවලට විසඳුමක් නොමැති වීම හේතුවෙන්, දෙමළ කතා කරන ජනතාව වෙනම රාජ්යයක් පිහිටුවීමේ ව්යාපාරයකට පවා සහයෝගය දක්වන තත්ත්වයට පත්ව ඇත. මුළු රටේම ආර්ථික සංවර්ධනය සඳහා අත්යවශ්ය වන ජාතික ඒකාබද්ධතාවය සහ එකමුතුකම උදෙසා, එවැනි ගැටලු ප්රමාදයකින් තොරව විසඳිය යුතු බව පක්ෂය විශ්වාස කරයි. පක්ෂය බලයට පත් වූ විට, පහත සඳහන් ක්ෂේත්රයන්හි පවතින ඔවුන්ගේ දුක්ගැනවිලි නිරාකරණය කිරීමට හැකි සෑම පියවරක්ම ගනු ඇත:”
(1) අධ්යාපනය; (2) ජනපද පිහිටුවීම; (3) දෙමළ භාෂාව භාවිතය; (4) රාජ්ය සහ අර්ධ රාජ්ය සංස්ථාවල රැකියා නියුක්තිය.
කලින් ප්රකාශ කළ පරිදි අපි සර්ව පාර්ශ්වික සමුළුවක් කැඳවා එහි තීරණ ක්රියාත්මක කරන්නෙමු..”
එක්සත් ජාතික පක්ෂය බලයට පත් වූයේ එහි ඉතිහාසයේ පෙර නොවූ විරූ අන්දමේ අතිමහත් මහජන සහයෝගයක් මධ්යයේය. එමෙන්ම පාර්ලිමේන්තුව තුළ ඔවුන්ට හතරෙන් පහක (4/5) අතිවිශාල බහුතරයක් ද හිමිව තිබුණි. දෙමළ ජනතාවගේ සාධාරණ දුක්ගැනවිලිවලට පිළියම් යෙදීම සඳහා, සර්ව පාර්ශ්වික සමුළුවක් කැඳවා විධිමත් දේශපාලන ප්රතිසංස්කරණ මාලාවක් ඉදිරිපත් කිරීමට රජයට හැකියාව තිබුණි. ශ්රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය (සහ සමහර විට පැරණි වාමාංශික කොටස් ද) එවැනි පියවරකට විරුද්ධ වන්නට ඉඩ තිබූ බව සැබෑවකි. එහෙත්, ශ්රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය පාර්ලිමේන්තුව තුළ මෙන්ම ඉන් පිටත ද දුර්වලව සිටි බැවින්, ජයවර්ධන රජයට එවැනි විරෝධතාවලට සාර්ථකව මුහුණ දීමේ ශක්තිය තිබුණි.
අවාසනාවකට මෙන්, එක්සත් ජාතික පක්ෂය සිය පොරොන්දුව අමතක කර, මර්දනය වෙත යොමු විය. ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යනු මෙම තේරීමේ සෘජු ප්රතිඵලයකි. 83 කළු ජූලිය සහ ඊළාම් යුද්ධය ද එසේමය. බහුතරයක් සිංහල ජනතාවට මෙම මර්දනකාරී ක්රියාමාර්ග සම්බන්ධයෙන් කිසිදු ගැටලුවක් නොවීය; ඒ – නොවැළැක්විය හැකි පරිදිම – එම මර්දනයේ වාරය තමන් වෙත පැමිණෙන තෙක් පමණි.
අද ශ්රී ලංකාව එවැනිම බියකරු අඳුරු අවධියක එළිපත්ත අභියස සිටියි. තුනෙන් දෙකක (2/3) බහුතර බලයක් සහිත රජයක්, ඉතා බැරෑරුම් ලෙස ලබා දුන් මැතිවරණ පොරොන්දුවක් කඩ කිරීමට සැරසෙමින් සිටියි.
ජාතික ජන බලවේගය සිය 2024 මැතිවරණ ප්රතිපත්ති ප්රකාශය මගින්, “ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත ඇතුළු සියලු මර්දනකාරී පනත් අහෝසි කරන බවත්, රටේ සෑම ප්රදේශයකම ජනතාවගේ සිවිල් අයිතිවාසිකම් තහවුරු කරන බවටත්” පොරොන්දු විය (පිටුව 127). එහෙත්, ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අහෝසි කරනු වෙනුවට, ජාතික ජන බලවේගය රජය දැන් සූදානම් වන්නේ රනිල් වික්රමසිංහ ජනාධිපතිවරයා ගෙන ඒමට උත්සාහ කර අසාර්ථක වූ ත්රස්ත විරෝධී පනතට (ATA) බෙහෙවින් සමාන නව ත්රස්ත විරෝධී පනතක් ගෙන ඒමටයි.
2024 වසරේදී වික්රමසිංහ රජයේ ත්රස්ත විරෝධී පනත් කෙටුම්පතට එරෙහිව ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවේ පෙත්සම් තිස් එකක් ගොනු කරන ලදී. එම පෙත්සම්කරුවන් අතර ජාතික ජන බලවේගයේ ප්රබලයින් තිදෙනෙකු වූ විජිත හේරත්, වසන්ත සමරසිංහ සහ එරංග ගුණසේකර යන මහත්වරු ද වූහ. එහිදී සිය පක්ෂයේ ස්ථාවරය පැහැදිලි කළ විජිත හේරත් මහතා, “ප්රජාතන්ත්ර විරෝධී මෙන්ම ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව උල්ලංඝනය කරන මෙම පනත වහාම හකුලා ගත යුතුය” යි ප්රකාශ කළේය.
ඔහු සහ අනෙකුත් පෙත්සම්කරුවන් විසින් පෙන්වා දෙන ලද ප්රධාන ගැටලු සහගත කරුණක් වූයේ, ත්රස්තවාදය පිළිබඳ නිර්වචනයෙහි ඇති ‘අපැහැදිලි, අවිනිශ්චිත සහ නිරවුල් නොවන’ස්වභාවයයි. මෙයට කදිම නිදසුනක් ලෙස, ‘මහජනතාවගේ හෝ ඉන් කොටසකගේ සෞඛ්යයට සහ ආරක්ෂාවට බරපතල අවදානමක් ඇති කිරීම’ත්රස්තවාදය ලෙස වර්ගීකරණය කිරීම පෙන්වා දිය හැකිය. විශේෂයෙන්ම, මුස්ලිම් ජනතාව කොවිඩ්-19 පතුරවන බවට චෝදනා එල්ල වූ රටක මෙවැනි නිර්වචනයන් වඩාත් බරපතල වේ.
2020දී රාජපක්ෂ පාලනය, අන්තර්ජාලය හරහා මුස්ලිම්වරුන් විෂබීජ පතුරුවන බවටත් මුස්ලිම් රෝගීන් ‘මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන්’ ලෙසත් හඳුන්වද්දී නිහඬව සිටියේය. කොවිඩ් මර්දන ජනාධිපති කාර්ය සාධක බලකායේ ප්රධානී යුද හමුදාපති ශවේන්ද්ර සිල්වා හිරු ටීවීයට ප්රකාශ කළේ, “..ඊයේ අකුරණින් රෝගියෙක් හමු වුණා… පස්සේ අපි පුත්තලමෙන් තවත් කෙනෙක් හොයාගත්තා. ඔහුත් ගොඩක් අය ඇසුරු කරලා තියෙනවා. ඔහු මුස්ලිම් ජාතිකයෙක්. මේ ස්ථාන දෙකේම ඉන්නේ මුස්ලිම්වරු..” යනුවෙනි.
දෙරණ නාලිකාවේ පැවති සාකච්ඡාවකදී එවකට අමාත්ය මහින්දානන්ද අලුත්ගමගේ පැවසුවේ,“..අද රෝගීන් 20 දෙනෙකු හඳුනා ගත්තා. එයින් 19 දෙනෙක්ම මුස්ලිම් භක්තිකයන්. 19 ක්..!” යනුවෙනි. (එම සාකච්ඡාවට සහභාගී වූ සජබ සහ ජවිපෙ/මාලිමා නියෝජිතයන් අමාත්යවරයාගේ මෙම වෛරී ප්රකාශයට එරෙහි නොවූ බවද සඳහන් කළ යුතුය. පසුව මංගල සමරවීර, කරු ජයසූරිය සහ එජාපය ජාතිවාදී සහ ආගමික භේද ඇති කිරීමට දරන උත්සාහයන් හෙළා දකිමින් ප්රකාශ නිකුත් කළහ).
ත්රස්ත විරෝධී පනතේ අඩංගු, ‘මහජනතාවගේ හෝ ඉන් කොටසකගේ සෞඛ්යයට සහ ආරක්ෂාවට බරපතල අවදානමක් ඇති කිරීම’ යන වගන්තිය ජාතික ජන බලවේගය ගෙන එන ‘ත්රස්තවාදයෙන් රාජ්යය ආරක්ෂා කිරීමේ පනත’ (PSTA) තුළ ද ඇතුළත් කර ඇත. 2024 වසරේදී ජාතික ජන බලවේගය විසින් ඉතා නිවැරදිව අනතුරු ඇඟවූ එම බියකරු අනාගතයේ වගකීම දැන් ඔවුන් විසින්ම භාරගෙන තිබේද?
සිංහල කොටි
පළමු ‘සිංහල කොටි’ ලෙස සැලකෙන්නේ දුම්රිය වෘත්තීය සමිතියේ ‘අකුණ’ පුවත්පත මෙහෙයවූ ක්රියාකාරීන් පිරිසකි. ඔවුන් 2007 ජනවාරි මාසයේදී අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. ඉන් පසුව තවත් අත්අඩංගුවට ගැනීම් සිදු වූ අතර, ඒ අනුව ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ සිංහල තරුණයින් 25 දෙනෙකු රඳවා තබා ගන්නා ලදී.
රාජපක්ෂ පාලනය විසින් මෙම පුද්ගලයින් 25 දෙනා එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයේ සිංහල පාර්ශ්වය ලෙස සැලකෙන ‘විප්ලවවාදී විමුක්ති පෙරමුණ’ නම් සංවිධානයකට අයත් බවට ප්රකාශ කරන ලදී. එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයෙන් අවි පුහුණුව ලැබීමේ සිට දකුණේ ත්රස්ත ප්රහාර සැලසුම් කිරීම දක්වා වූ සියලු කරුණු මෙම පුද්ගලයින් විසින් පාපොච්චාරණය කර තිබුණි. මාධ්යවේදීන්ට පවා මෙම පාපොච්චාරණ ඇතුළත් වීඩියෝ දර්ශන ඉදිරිපත් කෙරිණ. “අත්අඩංගුවට ගැනීමෙන් පසු සැකකරුවන් විසින් සඟවා තිබූ කිලෝග්රෑම් 6ක පුපුරණ ද්රව්ය සොයාගන්නා ලදී,”යැයි හමුදා මාධ්ය ප්රකාශකයා අනාවරණය කළේය. මෙම පාපොච්චාරණ ලබාගෙන ඇත්තේ වධහිංසා පැමිණවීමෙන් බව මානව හිමිකම් ක්රියාකාරීන් චෝදනා කළ විට බලධාරීන් එයින් මවිතයට පත් විය; “පොලිසිය රැඳවියන්ට වධහිංසා පමුණුවන්නේ නැත,”යැයි අපරාධ පරීක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්රධානී, නියෝජ්ය පොලිස්පති ප්රතාපසිංහ මහතා පැවසීය.
පළමුවෙන්ම රැඳවියන් කොළඹ මහේස්ත්රාත්වරයා හමුවට ඉදිරිපත් කළ අවස්ථාවේදී, ත්රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාසයට පවසන්නට තිබුණේ ඇඟකිළිපොළා යන කතාවකි.
මෙම සිංහල කොටි, “රට තුළ බෝම්බ පිපිරවීම් වැනි මහා පරිමාණ ප්රචණ්ඩ ක්රියා සිදු කිරීම සඳහා එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානයෙන් රුපියල් මිලියන 1.1 ක් ලබාගෙන ඇත.” ඔවුන්ගේ සැලසුම් අතර “කොළොන්නාව තෙල් ටැංකි සහ සපුගස්කන්ද තෙල් පිරිපහදුවට ප්රහාර එල්ල කිරීම” ඇතුළත් විය. ඔවුන්ගේ අරමුණ වී තිබුණේ “පෞරුෂත්වයක් නැති තරුණයින් පොළඹවාගෙන, දකුණේ අහිංසක සිවිල් වැසියන්ට ප්රහාර එල්ල කිරීම සඳහා සටන් කණ්ඩායමක් සංවිධානය කිරීමයි.” ඔවුන් ඒ වන විටත් “දකුණේ බෝම්බ පිපිරවීම් කිහිපයක් ඇතුළුව මෙහෙයුම් 13ක් සිදු කර” තිබුණි.
ඒ සියල්ල පැවසුවේ සම්පූර්ණ සත්යය ලෙසය.
එම සිදුවීම් මාලාව තවදුරටත් ඉදිරියට ගියේය. නිදසුනක් වශයෙන්, 2008 වසරේදී “…අවම වශයෙන් බස් බෝම්බ ප්රහාර දෙකක්, අමාත්ය ඩී.එම්. දසනායක ඝාතනය කිරීම, කොළඹට පුපුරණ ද්රව්ය සහ ගිනිඅවි ප්රවාහනය කිරීම, කළු කොටින්ට රැකවරණය සැලසීම සහ තවත් විවිධ සුළු සිදුවීම්…” සම්බන්ධයෙන් සිංහල කොටි සංවිධානයට චෝදනා එල්ල විය.
ඔවුන්ගෙන් කීපදෙනෙකු ශ්රේෂ්ඨාධිකරණයේ මූලික අයිතිවාසිකම් නඩු පවරන තෙක් දිගින් දිගටම රඳවා තබා ගන්නා ලදී. 2009 පෙබරවාරි මාසයේදී, රඳවා සිටි පිරිසෙන් දස දෙනෙකුට එරෙහිව කිසිදු චෝදනාවක් ගොනු නොකරන බව නීතිපතිවරයා අධිකරණයට දැනුම් දුන්නේය. ඔවුන් වහාම නිදහස් කරන ලෙස නියෝග කළ අධිකරණය, ඉතිරි පිරිසට එරෙහිව අධිචෝදනා ගොනු කිරීම සඳහා නීතිපතිවරයාට මාසයක කාලයක් ලබා දුන්නේය.
එම මාසය ගෙවී ගියද කිසිදු චෝදනාවක් ගොනු නොකෙරුණි. මාර්තු මාසයේදී, ශ්රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් නීතිපතිවරයාට තවත් මාසයක කාලයක් ලබා දුන්නේ රඳවාගෙන සිටින අයට එරෙහිව නඩු පැවරීමට හෝ ඔවුන්ව නිදහස් කිරීමටය. අවසානයේදී, රජය විසින් කලින් ඔවුන්ට එරෙහිව එල්ල කළ දරුණු අපරාධ තබා, අවම වශයෙන් සුළු වරදකට හෝ කිසිදු ‘සිංහල කොටි’ සාමාජිකයෙකුට එරෙහිව අධිකරණයක නඩු පවරනු ලැබුවේ නැත. ආණ්ඩුව සහ රාජ්යය මහජනතාවට පමණක් නොව අධිකරණයට ද බොරු කීවේය.
පැහැදිලිවම, ‘සිංහල කොටි’ පිළිබඳ මුළු කතාවම රාජපක්ෂ පාලන තන්ත්රයේ දේශපාලන අවශ්යතා සහ වුවමනාවන් ඉටුකර ගැනීම සඳහා ගොතන ලද්දකි. එමෙන්ම පැහැදිලිවම, ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත නොතිබුණේ නම්, බලධාරීන් විසින් සිදු කරන ලද මෙම දරුණු යුක්තිය උල්ලංඝනය කිරීම කළ නොහැකි වනු ඇත. එම පුද්ගලයන් 25 දෙනා සිංහල නොවූයේ නම් ඔවුන්ගේ ඉරණම මීට වඩා බෙහෙවින් අවාසනාවන්ත වීමට ඉඩ තිබුණි. දෙමළ හෝ මුස්ලිම් ජාතිකයෙකුට (විශේෂයෙන් 2013 වසරින් පසු) තවත් වසර ගණනාවක් රැඳවුම් භාරයේ ගත කිරීමට සිදුවනු ඇත.
ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත අහෝසි කළ යුතුය යන ඉල්ලීමට (ජවිපෙ/ජාජබ ද ඇතුළුව) පදනම වූයේ, ඕනෑම අයෙකු ත්රස්තවාදියෙකු බවට පත් කිරීමට එම පනතට ඇති හැකියාවයි. රනිල් වික්රමසිංහගේ ත්රස්ත විරෝධී පනතට එල්ල වූ විරෝධය ද මතු වූයේ මෙම හේතුව නිසාමය. විජිත හේරත් නිවැරදිව ප්රකාශ කළ පරිදි:
‘..ජේ.ආර්. ජයවර්ධන 1979 අංක 48 දරන ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ (තාවකාලික විධිවිධාන) පනත ගෙන ආවේ එය කෙටි කාලයකට බව පවසමිනි. තාවකාලික විධිවිධානයක් ලෙස සඳහන් කළද, එය තාවකාලික වූයේ නැත. ආණ්ඩුව විවේචනය කළ විවිධ දේශපාලන ක්රියාකාරීන්, ප්රගතිශීලීන්, මාධ්යවේදීන් සහ විවිධ සිවිල් ක්රියාකාරීන් අත්අඩංගුවට ගෙන රඳවා තබා ගැනීමට මෙම පනත යොදා ගන්නා ලදී. මෙම පනත යොදා ගනිමින් දහස් ගණනක් අත්අඩංගුවට ගෙන වසර ගණනාවක් නීති විරෝධී ලෙස රඳවා තබා ගන්නා ලදී. රඳවා සිටි සමහර පුද්ගලයන් අධිකරණයක නඩු පැවරීමකින් තොරව නීති විරෝධී ලෙස රඳවා තබා ගන්නා ලදී… බලයට පත් වූ සෑම රජයක්ම තමන්ට එරෙහි හඬ මර්දනය කිරීමට මෙම පනත භාවිතා කළේය..’
දැන් ජාතික ජන බලවේගය ද එම කුප්රකට ලැයිස්තුවට එක්වීමට සූදානම් වෙයි. ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනතේ සහ (අකුළා ගත්) ත්රස්ත විරෝධී පනතේ අඩංගු වූ දරුණුතම ලක්ෂණ කිහිපයක් ඇතුළත් නව ත්රස්ත විරෝධී පනත් කෙටුම්පතක් සම්මත කිරීමට ඔවුන් උත්සාහ කරන්නේ වෙන කුමන හේතුවක් නිසාද?
ඊශ්රායලය විවේචනය කිරීම වැනි (ත්රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ පවා) වරදක් නොවන ක්රියාවක් සම්බන්ධයෙන් එම පනත යටතේ රඳවා තබා ගත් තරුණ මුස්ලිම් පුද්ගලයන් දෙදෙනෙකුගේ කතා පුවත, අනාගතයේදී ජාතික ජන බලවේග රජය විසින් යෝජිත PSTA පනත අවභාවිත කළ හැකි ආකාරය පිළිබඳ පූර්ව අනතුරු ඇඟවීමකි.
21 හැවිරිදි ශිෂ්යයෙකු වූ
