“මං ලොකු අයියා වුණාට එකම අධ්‍යාත්මික නායකයා නොවෙයි! පළි නොගත්තාට ද්‍රොහීන්ට සමාවක් නෑ” – ටිල්වින් කතා කරයි!

පක්ෂට ද්‍රෝහී අයට මගෙන් සමාවක් නැහැ. එත් පළිගන්නේ නැහැ.
අණේඩුවට සමාන්තර ස්වාධීන ජාලයක් පක්ෂයට රට පුරාම හදනවා.
අපි වාමාංශික ආණ්ඩුවක් නොවෙයි. 
ජාජබ සභාගයක් නොව ව්‍යාපාරයක්.
මගේ දාර්ශනික පරමාදර්ශ මාකස්, එංගල්ස් හා ලෙනින්. රට තුල රෝහණ විජේවීර.
අධ්‍යත්මික පරමාදර්ශ චේ නොවෙයි, ෆිදෙල් කස්ත්‍රෝ.
ගිය රටවලින් කැමතිම ප්‍රංශයට. ගායකයා ජොතිපාල.

(SriLanka brief/30.11,2024) සමාජ මාධ්‍ය කණ්ඩායම්  හා පක්ෂ කාඩරය විසින් ලොකු අයියා යැයි මා හඳුන්වන ව ඇත්ත. ඒ  මා කෙරෙහි ඇති සෙනෙහසින් වෙන්න ඕන. ඒත් එහි අතිශයෝක්තියක් ද  තියෙනවා.

ජාතික ජන බලවේගයේ ජයග්‍රහණයට තනි පුද්ගලයකුට හිමිකම් පාන්න බැහැ. තනි පුද්ගලයෙක් විදියට මට කරන්න පුළුවන් සීමාවක් තියෙනවා. මෙය සාමූහික උත්සාහයක අවසාන ප්‍රතිඵලය. මං ඒකට වැඩ කළා. ඒ වගේම අනුර කුමාර දිසානායක සහෝදරයා වගේ තවත් අය ඒකට වැඩ කළා. ඊට අමතරව, රටේ එතරම් නොදන්නා තවත් බොහෝ දෙනෙක් බිම් මට්ටමේ වෙහෙස නොබලා වැඩ කළා. පක්ෂ ව්‍යුහය ඇතුළේ මම වැඩිමලා නිසා ඔවුන් මට කතා කරන්නේ ලොකු අයියා කියලා.

මා පක්ෂයේ ජ්‍යේෂ්ඨතමයා නෙවෙයි.  ජිනදාස කිතුලේගොඩ සහෝදරයා පක්ෂයේ මධ්‍යම කාරක සභාවේ ඉන්නවා. 1971 ඉඳන් ඔහු පක්ෂයේ ඉන්න කෙනෙක්. නිලධාරි මණ්ඩලය තුළ පැරැන්නා මා  බව ඇත්ත. සියලුම සහෝදරවරු මට ආදරෙන් කතා කරන්නේ ලොකු අයියා කියලා. එයාලට මම  පවුලේ වැඩිමහල් සහෝදරයා වගේ. එහෙම නැතිව මං  එකම ආධ්‍යාත්මික නායකයා නොවෙයි.

අපේ පක්ෂයට භූදේශපාලනය සහ ලෝක දේශපාලනය ගැන අවබෝධයක් කියනවා.  අප දේශපාලනය කියවා ඉගෙන ගන්නා පක්ෂයක්. ලෝක දේශපාලනය සහ එහි ප්‍රතිවිරෝධතා ගැන අපට අවබෝධයක් තිබෙනවා. අපේ පක්ෂය රටවල් සමඟ ව්‍යාපාරික ගනුදෙනු මත යැපෙන පක්ෂයක් නොවේ.

මේ කලාපයේ ඉන්දියාව අපේ අසල්වැසියා. ඉන්දියාව සමඟ මිත්‍රශීලී සබඳතා නොමැතිව අපට ඉදිරියට යාම දුෂ්කරයි. අපේ කලාපයේ චීනය දියුණුම රටවලින් එකක්. අපට චීනයෙන් උදව් අවශ්‍යයි. ඉන්දියාව සහ චීනය අතර එදිරිවාදිකම් වලට අප බලපාන්නේ නැහැ.

නීතිගරුක, ප්‍රගතිශීලී, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ආණ්ඩුවක්

අපේ රටට තියෙන්න ඕන නිදහස් හා විවෘත විදේශ ප්‍රතිපත්තියක්. අපි කාටවත් අනුගත වෙන්නේ නැහැ. අපි කාටවත් වහල් වෙන්නෙත් නැහැ.  අප ජපානය, වියට්නාමය, මැදපෙරදිග සහ යුරෝපය සමඟ සබඳතා වර්ධනය කර ගැනීමට උත්සාහ කරනවා. ඒ හා සමානව, අප අප්‍රිකාව සමඟ සබඳතා සඳහා සැලසුම් කරනවා.  අපේ ආණ්ඩුව වාමාංශික ආණ්ඩුවක් නොවෙයි. නීතිගරුක, ප්‍රගතිශීලී, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී බලවේගවලින් සමන්විත ආණ්ඩුවක්.

මෙම ජයග්‍රහණය රෝහණ විජේවීර සහෝදරයා සමරන මාසයේ සිදුවීම අහම්බයක් පමණයි. මොනවා වුණත් මේ මැතිවරණ ජයග්‍රහණය අපට ලැබුණේ මියගිය සහෝදර සහෝදරියන්ගේ 35 වැනි සංවත්සරයෙන් පසුවයි. (1989 සිට – ශ්‍රී ලංකා බ්‍රීෆ්) ඒ අනුව අපේ ජයග්‍රහණය දෛවෝපගතව සහ කාලානුරූපව වූ දෙයක්. ඔව්, අපේ පක්ෂය කුඩුපට්ටම් කරලා අවුරුදු 35කට පස්සේ මේ ලද ජයග්‍රහණය ගැන අපට සතුටුයි.

සන්නද්ධ අරගලයට ආයුබෝවන්

අපගේ මෙහෙවර වූණේ ජනතාවට සාධාරණ හා සාධාරණ සමාජයක් නිර්මාණය කිරීමයි. අපි ඒකට දේශපාලනය කළා. අපේ පක්ෂය කුඩුපට්ටම් කිරීමට පසුගිය කාලයේ ගත් උත්සාහයන් හමුවේ අපි අපේ අරගලය ඉදිරියට ගෙන යාමට විවිධ උපක්‍රම යොදා ගත්තා.

එතැන් සිට සමාජය පරිණාමය වී තිබෙනවා.  අප ද ඒ අනුව හැඩ ගැහුණා. ඒ වුණත් අප අපේ මූලික ප්‍රතිපත්තිවලින් සහ අරමුණුවලින් බැහැර වුණේ නැහැ. කෙසේ වෙතත්, අපි අපගේ උපාය මාර්ග වෙනස් කර ප්‍රතිසංවිධානය කර ගත්තා..

එක් යුගයක ලෝකයේ සන්නද්ධ අරගල සැලකුවේ බලය අල්ලා ගැනීමේ මාර්ගයක් ලෙසයි. අපගේ ව්‍යාපාරය තුළ, රටෙහි තත්වය අනුව අප එයට යොමු වුණා. පසුව සන්නද්ධ අරගලය ලෝකයේ නොසලකා හරින ලද ක්‍රමයක් බවට පත් වුණා.

ඉන් පසුව අප පොදු ව්‍යාපාරයක් ගොඩනැගීමට යොමු වුණා. ලෝකයේ බොහෝ පරිවර්තනයන් සිදු වී තිබෙනවා. තාක්ෂණය දියුණු වී ජීවන රටාව වෙනස් වෙලා. 1965 අපේ පක්‍ෂය පිහිටවූ දා සිට ජනතාවගේ අවශ්‍යතා වෙනස් වී  තිබෙනවා. දේශපාලන බලය ලබා ගැනීම සඳහා පළමුව මහජන සහයෝගය ලබා ගත යුතුය යන අදහස අප මුල සිටම දරා සිටියා. අප මුල සිටම උත්සාහ කළේ පොදු ව්‍යාපාරයක් බවට  ව්‍යාප්ත වීමට.  කෙසේ වෙතත්, 2018 දී එය සාර්ථක වුණා. ජාතික ජන බලවේගය පොදු ව්‍යාපාරයක් මිස සභාගයක් නොවෙයි. අපි සටන් පාඨ තෝරා ගත්තේ මහජන අවශ්‍යතා අනුව.

දැන් ජාතික ජන බලය (NPP) ආණ්ඩුව පිහිටුවා තිබෙනවානේ. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ එහි මූලික බලවේගය‍. නමුත් ආණ්ඩුවේ කාර්යභාරය පක්ෂයකට වඩා වෙනස්.

පක්ෂයි ආණ්ඩුවයි දෙකක්

පක්ෂය, මැතිවරණ ජයග්‍රහණය තහවුරු කළා පමණයි. දැන් තියෙන්නේ මැතිවරණ ජයග්‍රහණයකින් පස්සේ හදපු ආණ්ඩුවක්.

පක්‍ෂයත් ආණ්ඩුවත් එකම අරමුණක් වෙනුවෙන් කටයුතු කරනවා. නමුත් සමස්ත පක්ෂ යාන්ත්‍රණයම ආණ්ඩුවේ කොටස්කරුවන් වෙලා නැහැ. ඒ කියන්නේ ජාතික ජන බලවේගයේ එක කොටසක්  ආණ්ඩුව බවට පත් වී නැහැ. ඔවුන් අධ්‍යාපනික කටයුතු, සංවිධාන කටයුතු ආදී දේශපාලන කටයුතුවල දිගටම නිරත වෙනවා. ජාතික ජන බලවේගයේ සාමාජිකත්වය වැඩිකර ගැනීමේ ව්‍යාපාරයට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණද සම්බන්ධ වෙලා ඉන්නේ. එය අපට අතිශයින්ම අත්‍යවශ්‍යයි.

ආණ්ඩුව ජනතාව සමඟ සම්බන්ධ කිරීමට පක්ෂ යාන්ත්‍රණයක් අවශ්‍යයි. ආණ්ඩුවේ මුලපිරීම් සඳහා මහජන සහයෝගය සහතික කිරීමේදීත් පක්ෂයේ කාර්යභාරය වැදගත්. රජයට තම කාර්යයන් ඉටු කිරීමේදී මානව සම්පත් අවශ්‍ය වෙනවා. මේ මානව සම්පත ගොඩනැගීමේ කාර්යයේ දී පක්ෂයට කාර්යභාරයක් තිබෙනවා. එය කරන්නේ ආණ්ඩුවයි පක්‍ෂයයි එකට බැඳිලා නොවෙයි.

රජය නිරීක්ෂනය කරන ජාලයක් හදනවා

රජය නිරීක්ෂණය කිරීමට සහ මඟ පෙන්වීම සඳහා නව යාන්ත්‍රණයක් පිහිටුවනවා. එය නිල යාන්ත්‍රණයක් නොව ස්වේච්ඡා මුලපිරීමක්.

අපේ ආණ්ඩුවේ ඇමති ධුර දරන්නේ නැති මන්ත්‍රීවරු විශාල පිරිසක් ඊට සම්බන්ධ වෙනවා. ඒ අතර විවිධ දක්ෂතා සහ අවශ්‍යතා ඇති මන්ත්‍රීවරුන් ද සිටිනවා. මීට පෙර අපට කමිටු දහයක් තිබුණා ආර්ථිකය, පරිසරය, අධ්‍යාපනය ආදී ක්ෂේත්‍ර ආවරණය වන පරිදි ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය කළා. මේ කමිටුවල කටයුතු කළ සියලු දෙනාම ආණ්ඩුවේ නැහැ. සමහරු මන්ත්‍රීවරු නෙවෙයි. ඔවුන්ටත් මේ යාන්ත්‍රණයට සම්බන්ධ වෙන්න පුළුවන්. ඒ කියන්නේ රජය පවත්වාගෙන යාමේදී අන්‍යයන්ගේ දැනුම සහ විශේෂඥභාවය සහතික කිරීමේ යාන්ත්‍රණයක්.

ආණ්ඩුවට සමගාමීව පක්ෂයේ ව්‍යුහය බිම් මට්ටමේ සිට ඉහළටම වෙනම ව්‍යුහයක් ලෙස ක්‍රියාත්මක වේවි.

සමාජවාදී ආකෘතිය මත සමාන්තර පක්ෂ ජාලයක්

එය නිසැකවම පදනම් වන්නේ සමාජවාදී ආකෘතිය මතයි. එවැනි පද්ධති චීනය, වියට්නාමය වැනි රටවල තියෙනවා.

අපට බලය ලැබෙන්නේ ජනයාගෙන්. බලය ක්‍රියාත්මක කිරීමේදී එහි කේන්ද්‍රය සහ පරිධිය අතර සම්බන්ධයක් තිබිය යුතුයිනේ. රජයේ ව්‍යුහය සුපුරුදු පරිදි ග්‍රාම නිලධාරී මට්ටම දක්වා දිව යනවා. දේශපාලන අධිකාරිය පළාත් පාලන ආයතන දක්වා දිව යනවා.

ඊට සමගාමීව, බිම් මට්ටම දක්වාම  අපේ පක්ෂ ව්‍යුහය ක්‍රියාත්මක විය යුතුව තිබෙනවා.

බලන්න, ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ (SLPP) මැතිවරණ ජයග්‍රහණය කළාට පස්සේ, එම පක්ෂය සහ රජය ඒකාබද්ධ වී වෙන් කළ නොහැකි තත්ත්වයට පත් වුණා. ආණ්ඩුවෙන් ස්වාධීනව පැවතිය යුතු පක්ෂ සංවිධාන ව්‍යුහය පොදු ජන පෙරමුණට නැති වෙලා ආණ්ඩුව කඩා වැටුණු පසු  සියල්ල අහිමි වුණා.

දාර්ශනිකව මගේ දේශපාලන පරමාදර්ශයන් තමයි මාක්ස්, එංගල්ස් සහ ලෙනින් විසින් සකස් කළ මතවාදය. වඩා අධ්‍යාත්මික සහ ප්‍රායෝගික මට්ටමින් ෆිදෙල් කැස්ත්‍රෝ මා ගැඹුරින් අගය කරන කෙනෙක්. ඔහු දැක් වූ විප්ලවීය නායකත්වය සඳහා බොහෝ දෙනෙක් චේගුවේරා වෙත ඇදී යනවා. මා ෆිදෙල්ට වඩාත් සමීපයි. ඔහු, මා සමඟ අනුනාද වන්නේ ඔහු සංස්කෘතිය වැළඳගත් නිසාත්, ඔහුගේ කාලයේ අරගලයන් නොතකා සතුටින් ජීවත් වූ නිසාත්. එමෙන්ම තමන් වෙනුවෙන් කිසිවක් රැස්කර නොගෙන පරාර්ථකාමීව දේශපාලනයේ නිරත වූ අයෙක්.

අපේ පක්ෂය තුළ රෝහණ සහෝදරයා (විජේවීර) මට ගුරුවරයෙක් වගේම නායකයෙක්.

කියවීමට පුරුදු කළේ නන්දතිලක සහෝදරයා

මා බෙහෙවින් අගය කළ තවත් දේශපාලන චරිතයක් වූයේ තිස්සමහාරාමයේ නන්දතිලක නම් සහෝදරයෙක්. ඔහු දැන් අප අතර නැහැ. පුළුල් ලෙස කියවීමට මා පෙලෙඹවීමට ඔහු සැලකිය යුතු කාර්යභාරයක් ඉටු කරා. ඔහු මට පොත් ගෙනත් දී මාව දිරිමත් කළා, කියවීමට මගේ උනන්දුව පෝෂණය කළා. මම මේ ආශාව වර්ධනය කර ගැනීමට බොහෝ දුරට ඔහුට ස්තූතිවන්ත වෙනවා.

පක්ෂට ද්‍රෝහී අයට මගෙන් සමාවක් නැහැ. එත් පළිගන්නේ නැහැ.

1995 මා පක්ෂයේ ප්‍රධාන ලේකම් බවට පත් වුණා. එතැන් සිට මා ශෝකයට සහ  කම්පා කළ අවස්ථා තියෙනවා.  පක්ෂය ගැන ආවර්ජනය කරන විට, විශේෂයෙන් මා කනගාටුවට පත් කල අවස්ථා දෙකක් මතකයට නැගෙනවා. එකක් පක්ෂයෙන් කොටසක් කඩා ගෙන පෙරටුගාමී සමාජවාදී පක්ෂය හැදු අවස්ථාවයි. අනිත් එක විමල් වීරවංශ වගේ අය ඉවත් වී යාමයි. කෙසේ වෙතත්, ඔවුන්ගේ නික්මයාමට වඩා, වඩාත්ම වේදනාකාරී  වූනේ ඔවුන් ඉවත්ව යන විට පක්ෂයට සහ ඔවුන්ගේ හිටපු සහෝදරවරුන්ට එල්ල කළ විවේචනයයි. සහෝදරයන් මෙන් එකට වැඩ කළ පුද්ගලයන් මෙතරම් පහත් මට්ටමට වැටෙනු දැකීමෙන් පසුතැවිල්ලක් ඇති වුණා. එහෙත්, මෙය දේශපාලනයේ කොටසක් බව මා වටහා ගත්තා.

පක්ෂයක් දාලා යෑම සහ පක්ෂයක් පාවා දෙන එක වෙන කරුණු දෙකක්. දේශපාලන පක්ෂයක් හෝ ව්‍යාපාරයක් පාවා දීම යනු එය විනාශ කිරීමට සක්‍රීයව කටයුතු කිරීමක්. අවාසනාවකට මෙන්, අපි එවැනි පාවාදීම් අත්විඳ තිබෙනවා. එම සිදුවීම් අපගේ මතකයෙන් නැති වන්නේ නැහැ.

ද්‍රෝහීන්ගෙන් පළිගන්නේ නැහැ.

අප පළිගන්නේ නැහැ. නමුත් අප අමතක කරන්නේත් නැහැ. ඒ අවස්ථා අමතක වීම පක්ෂය වෙනුවෙන් වෙහෙස නොබලා සටන් කළ අයට කරන අනර්ථයක්.

එම කණ්ඩායම් ද ඇතැම් අවස්ථාවල ව්‍යාපාරයට සහ අපේ පක්‍ෂයට දායක වුණා. අප ඒවා නොසලකා හරින්නේත් නැහැ. නමුත් ඔවුන් මේ පක්ෂයටත් අපේ ව්‍යාපාරයටත් කළ හානිය නොසලකා හරින්න බැහැ.

අපි ජුදාස්ලාට සහ ඔවුන්ගේ ද්‍රෝහිකම්වලට සමාව දී අමතක කළහොත්, මේ පක්ෂය සහ එහි කාඩරය ගොඩනඟා ආරක්ෂා කිරීමට ලේ, දහඩිය, කඳුළු හෙළන අයට කුමක් සිදුවේවිද? එවැනි ‘ද්‍රෝහීන්’ සමඟ කිසිදු සාමයකට  මට කවදාවත් එකඟ වෙන්න බැහැ.

මං දුක් විඳපු කෙනෙක්

මම කව්ද කියනවා නම් මේ රටේ සාමාන්‍ය පුරවැසියෙක්. කුඩා කල සිටම, මා දුෂ්කරතා අත්විඳ තිබෙනවා. මගේ මව දුක් විඳිනු දැකීමේ වේදනාව මා තුළ ගැඹුරු හැඟීමක් ඇති කළා. මේ රටේ කිසිම මවකට මෙවැනි දුෂ්කරතා විඳදරා ගැනීමට සිදු නොවිය යුතු බවට අධිෂ්ඨානයක් ඇති මට ඇති වුණා. ඒ හා සමානව, මා හැදී වැඩුණු මා මුහුණ දුන් දුෂ්කරතා මේ රටේ කිසිම දරුවෙකුට  උරුම වනවාට මං කැමති නැහැ. සමාජය යහපත් තැනකට ගෙනයාමට මං දැඩි කැපවීමක් කරන්නේ ඒ නිසාත්.

තවත් කියන්න දෙයක් තියෙනවා. මං කලාව සහ සංස්කෘතිය කෙරෙහි ගැඹුරු ඇගයීමක්  තියෙන කෙනෙක්.  මම තරමක් සංවේදී වීමට නැඹුරුයි. මං කැමතිම ජෝතිපාලට.

මට හෝ පක්‍ෂයට වරදක් කළ අය හැර අන් සියල්ලන් සමඟ මම මිත්‍රශීලීව හා සියලු දෙනාටම ආදරයෙන් පිරී  ඉන්නයි මං කැමති.. මම ප්‍රසිද්ධියේ පෙනී නොසිටින්නටයි  කැමැති. එවැනි තත්වයන් මඟහරවා ගැනීමට මම මගේ උපරිමය කරනවා. අත්‍යාවශ්‍ය අවස්ථාවක මිස මම පොදු උත්සවවලට සහභාගි වන්නේ කලාතුරකින්. සරලව හා අවංකව වගකීම් ඉටු කිරීමෙන් තමයි මා සතුටු වෙන්නේ.

නේපාලයටත් කැමති. එත් ප්‍රංශය තමයි එක

මම සංචාරය කළ රටවල් අතරින් ජපානය එහි විනය නිසා මා අගය කරනවා. නේපාලය ද එහි අද්විතීය සංස්කෘතිය නිසා හැඟීමක් මා තුළ ඉතිරි කර තිබෙනවා. එහි හින්දු සංස්කෘතිය තවමත් අපට ඉතා හුරුපුරුදුයි,  සමීපයි. නමුත් මම එක් රටක් තෝරා ගන්නේ නම්, එය පොහොසත් කලාත්මක හා ඓතිහාසික උරුමයන් නිසාම සඳහා ප්‍රංශය තමයි.

(ද මොනිං සහ ඩේලි මිරර් පුවත්පත්හි පළ වූ ජවිපේ ප්‍රධාන ලේකම් ටිල්වින් සිල්වා සමඟ කරන ලද දීර්ඝ සාකච්ඡා දෙකක් ඇසුරෙන් සකස් කළේ අසෝක ජයවර්ධන විසිනි. මුල් සාකච්චජා  එම සබැදිවලින් කියවිය හැක.)