ඡායරූපය: ළමුන් 2000 කට එකවර උගන්වන උපකාරක පංති ලොව කොතැනකවත් නැති අද්භුත යතාර්තයකි.
බාලාංශයේ සිට 13 ශ්‍රේණිය දක්වා, ආගමේ සිට ගණිතය දක්වා, උදේ සිට සවස දක්වා ටියුෂන් ය.
ප්‍රශ්ණ දෙකක් තිබේ. එක්කෝ අප සිසු සිසුවියන් මන්දගාමී ඉගෙන ගන්නන්ය. නැතහොත් අපගේ රාජ්‍ය අධ්‍යාපනය අසාර්ථක ය.
භෞතික විද්‍යා ගුරුවරයෙක් සිසුන් 500 කට උගන්වන අතර, ඉගැන්වීමේ ආධාරකයක් ලෙස මෙගාෆෝනයක් භාවිතා කරයි. අත්පත්‍රිකා, වැඩමුළුව, සම්මන්ත්‍රණ, පසුගිය ප්‍රශ්න පත්‍ර සහ තවත් බොහෝ දේ සඳහා ඔහු අධික ගාස්තු අය කරයි. සිසුන් සිතන්නේ ඔහු දෙවියන් විසින් එවන ලද බවත් කිසිවෙකුට ඔහු වෙනුවට ආදේශ විය බවත්ය.
(කුරුනෑගල සමහර උපකාරක පංතිවල ළමුන් 3000කට ආසන්න පිරිසක් සිටිති. දහසකට වැඩි ළමුන් ඇති උපකාරක පංති සාමාන්‍ය දෙයකි.)
පාන් වෙළෙන්දෙක් පාලන මිලට වඩා රුපියලකින් පාන් ගෙඩියක් විකුණන විට ඔහු අල්ලා ගැනීමට මිල පාලන නිලධාරීන් සිටී. නමුත් ටියුෂන් ගුරුවරයෙකුට තමන් කැමති මුදලක් අය කළ හැකියි.
උදාහරණයක් වශයෙන්, මගේ ප්‍රදේශයේ, එක් ශිෂ්‍යයෙකුගෙන් උසස් පෙළ ප්‍රශ්න පත්‍ර පන්තිය සඳහා උපකාරක ගුරුවරයෙකු රුපියල් 700ක් අය කළේය. සිසුන් සංඛ්‍යාව 200 ක් පමණ වූ අතර කාලය පැය හතරක් වූ අතර විෂය වූයේ ආගමයි. ඔහුගේ පැය හතරේ ඉපැයීම රු. 280,000 කි. දුර පළාත්වල පවා ටියුෂන් මාස්ටර්ලා BMW සහ Audi එලවති.
උපකාරක ගාස්තු සඳහා දෙමාපියන්ට බරටම වැය වේ. එය ජීවන වියදමට විශාල බරකි. මාපියන් සිය ඒකම ජීවනෝපාය විකුණා උපකාරක ගාස්තු සහ ප්‍රවාහන ගාස්තු ගෙවති. ටියුෂන් සංස්කෘතිය මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහි වීම, ලිංගික අපයෝජනය සහ තවත් බොහෝ අපරාධ ප්‍රවර්ධනය කරන්නේ ළමයින් නිවසේ හෝ පාසලේ නොමැති බැවිනි.
පාසල් අධ්‍යාපනය සඳහා රජය රුපියල් බිලියන ගණනක් වැය කරයි – නොමිලේ පොත්, නොමිලේ ආහාර, නොමිලේ නිල ඇඳුම්, නොමිලේ රක්ෂණය යනාදිය පිනිසය. සිසුන්ට එහි ප්‍රතිලාභ ලැබේද? මහින්දෝදය විද්‍යාගාර කියන්නේ ගව ගාල්ය. මගේ ලේලිය රසායනාගාර වෛද්‍ය විද්‍යාව පිළිබඳ පාඨමාලාවක් හැදෑරීමට විශ්වවිද්‍යාලයට තෝරා ගෙන ඇති අතර, මම ඇගෙන් ඇසුවේ ඇය පාසලේ විද්‍යා රසායනාගාරයේ ප්‍රායෝගික පරීක්ෂණ කීයක් කර ඇත්ද යන්නයි. ඇය ‘කිසිවක් නැත’ කීවාය.
අධ්‍යාපන ඇමතිවරු දුසිම් භාගයක් මධ්‍යම පර්පාලනයේ සිටින අතර දුසිම් තුන් කාලක් පමන පරිධියේ වන පරි පාලනයන්හි සිටිති. ඔවුන් සඳහා පරිපාලන විශේෂ ශ්‍රේණියේ නිලධාරීන් ලේකම්වරුන් වශයෙන් පත් කර තිබේ. බොහෝ උපදේශක මෙවලම් ද තිබේ. ජාතික අධ්‍යාපන කොමිෂන් සභාව, ජාතික අධ්‍යාපන ආයතනය සහ අධ්‍යාපන කාර්ය සාධක බලකාය ඉන් සමහරකි. නමුත් අධ්‍යාපනය අවුල් ජාලාවකි. පසුගිය වසරේ ගෝපායි හි රජයේ ගුරු විද්‍යාලයේ ඉගෙනුම ලබන ගුරු අභ්‍යාසලාභීන් 160ක් (සම්පූර්ණ ප්‍රාථමික පාඨමාලා ගුරු අභ්‍යාසලාභීන්ම පාහේ) සිංහල විෂ්‍ය අසමත් වූහ. ඔවුන් සියල්ලෝම මේ වසරේ ද මෙම විෂය නැවත නැවතත් කළ යුතුය. ඔවුන් වෙනුවෙන් වසරක් අහිමි වේ. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය ඒ ගැන කිසිසේත්ම කලබල වී නැත. කිසිවකු ඊට වගකිව යුතු නැත. අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ වගවීම ශුන්‍යයට ආසන්නයි.
උපකාරක පන්ති ගැන අධ්‍යපන අමාත්‍යාංශයට හට කුමක් කළ හැකිද?
-
උපකාරක පන්තිවල සිසුන් සඳහා සුදුසු පහසුකම් තිබේදැයි පරීක්ෂා කරන්න.
-
පන්තියක සිසුන් සංඛ්‍යාව සීමා කරන්න.
-
උපකාරක පන්තිවලට ඉගැන්විය හැකි විෂයයන් සඳහන් කරන්න. සියලුම විෂයයන් වලට ඉඩ නොදෙන්න.
-
උපකාරක පන්ති පැවැත්විය හැකි දින සහ වේලාවන් සඳහන් කරන්න.
-
විෂයයක් සඳහා උපරිම උපකාරක ගාස්තුවක් තීරණය කරන්න.
-
ටියුෂන් දේශකයින් ඉගැන්වීමට සුදුසු සුදුසුකම් ලබා ඇත්දැයි පරීක්ෂා කරන්න. හැකිනම් විභාගයක් පවත්වා සහතිකයක් ලබා දෙන්න.
(ලේඛකයා විශ්‍රාමික ජ්‍යෙෂ්ඨ ගුරු අධ්‍යාපනඥයෙක් වන අතර ලන්ඩන් විශ්වවිද්‍යාල විද්‍යාලයෙන් TESOL පිළිබඳ MA උපාධියක් ලබා ඇති අතර ඔහු අවසන් වරට ජාතික අධ්‍යාපන විද්‍යාලයේ සභාපති ලෙස කටයුතු කළේය. [email protected])
( ඉංග්‍රිසි බසින් පළ වූ ලිපියක දළ සිංහල පරිවර්ථනය ශ්‍රී ලංකා බ්‍රීෆ් විසිනි.)