ආන්ඩුව නව ව්‍යවස්ථාවක් ගෙන ඒමට උත්සාහ කළත් ඔවුන්ට එය කළ නොහැකි බව සහතිකයි. නව ආණ්ඩුක‍්ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා අවශ්‍ය ප්‍රමාණවත් ඡන්ද ප්‍රමාණයක් පාර්ලිමේන්තුවේ තියෙන එකක් නැහැ. මෙම ආන්ඩු කාලයෙහි නව ව්‍යවස්ථාවක් ඇති නෙවන බවට මට 99% ක් විශ්වාසයි.
ආන්ඩුවට විසදිය නොහැකි ගැටලු තවත් තියෙනවා.
අප ස්වෛරී යැයි කියා ගත්තද රටෙහි වෛරීභාවයක් නැහැ. අද ලෝකයේ කිසිම රටකට ස්වෛරී යැයි කියා ගන්න බැහැ. ලෝකයේ අප සිටින්නේ ස්වෛරීභාවයේ පහළම තලයේ. අපේ ආර්ථික මාවත තීරණය කරන්නේ චීනයයි. අපේ ආර්ථික පැවැත්ම තීරණය වන්නේ ඉන්දියාව, එක්සත් ජනපදය සහ යුරෝපය උඩයි. ඉදින් ප්‍රායෝගික ස්වෛරීභාවයක් කොහිද?
අප පළාත් සභා මැතිවරණය නොපැවැත්වුවහොත් ඉන්දියාව අපට ප්‍රශ්ණ මතු කරාවි. අපි චීන ජනපදයක් බවට පත්වෙලා. ජිනීවා සැසිවාරයෙන් පසු කුමන සම්බාධක පැනවිය හැකිදැයි අප දන්නේ නැහැ. ඔවුන් ජීඑස්පී ප්ලස් සහාය ලබා ගන්නේ නම්, ශ්‍රී ලංකාව විනාශ වේ. ඇඟලුම් කර්මාන්තය බිඳ වැටෙනු ඇත.
අනෙක් ගැටලුව වන්නේ රජය සහ සුළුතර පක්ෂ අතර ඇති අයහපත් හැඟීමයි. 2015 දී මෙම දෙපාර්ශවය අතර කිසිදු කෝපයක් නොතිබුණි. දැන් දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනගහනය සහ සිංහල ජනගහනයෙන් බහුතරයක් රජය කෙරෙහි සැක පහළ කරනවා. ආන්ඩුව බලයට පැමිණිදා සිට ඔවුන් ‘සිංහල–බෞද්ධ’ රජයක් ලෙස හංවඩු ගසා ගත්තා. ඒ් නිසා අනෙක් සියල්ලන්ම ඔවුන් සමඟ කෝපයට පත් වුණා.
ආණ්ඩුක‍ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් බහුතර ප්‍රජාව වෙනුවෙන් පමණක් සකස් කළ කළ නොහැකි බව රජය වටහා ගත යුතුයි.
20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් දී ඔවුන්ට සියලු බලතල ලැබුණා. ඒ්ත් රට වෙනුවෙන් කරපු කිසිවක් නැහැ. 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත වීමෙන් පස්සේ පරිසරය විනාශ වූනා. ජාත්‍යන්තර වශයෙන් අප ලැජ්ජාවට පත් වී අතර අපේ ආර්ථිකය කඩා වැටුණා. මේ නිසා තමයි ආන්ඩුව ගැන සැකයක් තියෙන්නේ.
මා කී කෝපයට හේතුව ආන්ඩුවේ ප්‍රකාශයි. ජනාධිපතිවරයා සෑම තැනකම පවසන්නේ තමා තේරී පත්වූයේ සිංහල–බෞද්ධ ඡන්ද මත පමණක් බවයි. ගැටලුව වන්නේ ඔහු තේරී පත්වූයේ සිංහල–බෞද්ධ ඡන්ද මත පමණක් බව ඔහු කීමයි. නායකයෙකු ප්‍රජාවන් අතර වෙනසක් ඇති කරන්නේ නම්, අනෙක් ප්‍රජාවන් කළ යුත්තේ කුමක්ද?
හැමෝම වැරදි කරන බව ඇත්ත. නමුත් අවසානයේදී නායකයා වගකීම ගත යුතුයි. 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයෙන් පසු සියල්ල තියෙන්නේ ජනාධිපතිවරයාගේ පාලනය යටතේ.
අගමැතිවරයා දැන් සිටින්නේ නමට පමණක් බවයි මට පෙනෙන්නේ.
ප්‍රේමදාස කියා සිටි පරිදි ජේ.ආර්. 20 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයත් සමඟ අග්‍රාමාත්‍යවරයා නැවතත් කාර්යාල සහායකගේ මට්ටමට වැටී ඇති බව දැන් පේනවා.
ජනාධිපති ගෝඨාභය ජනාධිපති ධුරය සඳහා තරඟ කරනු ඇත්දැයි ජනතාව දැන ගැනීමටත් පෙර, 2018 පළාත් සභා මැතිවරණයේදී මිලියන 50 ක ජනතාවක් මහින්ද සර්ට ඡන්දය දුන්නා. ජනාධිපතිවරණයේදී ඇති වූ එකම වැඩිවීම ඡන්ද මිලියන 19 ක් පමණයි. ඒවා ජනාධිපති ගෝඨාභයගේ ඡන්ද පමණක් නොවෙයි. බලාපොරොත්තු සුන් වූ ඡන්ද, පාවෙන ඡන්ද, අප වැනි අය පරිවර්තනය කළ ඡන්ද. තවමත් ජන්ද පදනම මහින්ද රාජපක්ෂයි.
විජේදාස රාජපක්ෂ සමඟ The Morning පුවත්පත කරන ලද සාකච්ජාවක් ඇසුරිනි. එය මෙහි කියවිය හැකිය. wijedasa rajapaksa.